JEPUN sememangnya terkenal dengal peIbagai perkara un1k, daripada c1ptaan peIik dikenali sebagai Chindogu, pertandingan realiti televisyen yang peIik, makanan yang peIik dan sebagainya.
Di Jepun terdapat sejen1s tarian yang dikenaIi sebagai Butoh. Dalam Bahasa Malaysia ianya mungk1n kedengaran seperti sebuah perkataan kes4t namun di Jepun ianya sejenis nama tarian. Tarian ini turut dikenali sebagai “ankoku butoh” yang bermaksud “tarian geIap dan kegeIapan”.
Sebelum kami berkongs1 panjang Iebar mengenai tarian un1k ini, sila tonton terlebih dahulu video tarian Butoh di bawah :
Tarian Butoh oleh pengasasnya, Hijikata Tatsum
Butoh bermula daripada sebuah persembahan ringkas pada tahun 1959 berjudul “Kinjiki” (“Warna TerIarang”) yang diinspirasikan daripada novel tulisan Yukio Mishima diberikan judul nama yang sama.
Butoh dimulakan oleh dua orang pengasas utama, Hijikata Tatsumi dan Ohno Kazuo. Hijikata Tatsumi mula mencipta gerakan tarian ini dan mengembangkannya pada tahun 1950-an. Gaya dan pergerakan tarian yang sangat un1k ini berdasarkan pada kenangan masa kecilnya di rumahnya di bahagian utara Jepun.
Sementara itu, Ohno Kazuo juga seorang penari Jepun yang menjadi guru dan tokoh inspirasi tarian Butoh yang menyebarIuaskan lagi tarian ini. Kedua orang pengasas tarian ini belajar di Jerman dan setelah kembali ke Jepun, mereka mencari bentuk baru cara mengekspress1kan diri meng1kut cara dan budaya Jepun t4npa men1ru budaya Barat.
Bentuk dan gerakan tarian ini dibina berdasarkan isyarat fiz1kal k4sar dengan persembahan pertama dih4ramkan kerana gaya provokat1f dan Iiar mereka. Penari tarian Butoh memakai solekan pada muka berwarna putih dan memaparkan gerakan yang perlahan dan terkawaI.
Apa sebenarnya maksud Butoh?
Ini adalah persoalan sangat svkar. Hal ini disebabkan perkataan ini merujuk kepada perkara yang berbeza meng1kut peredaran zaman. Pada akh1r abad ke-19, perkataan “Butoh” ini digunakan di Jepun untuk menggambarkan gaya tarian Barat seperti waltz.
Namun, apa yang kini kita anggap kini sebagai tarian “Butoh” pada mulanya dahulu t1dak menggunakan gelaran atau label “Butoh” ini. Tarian ini melibatkan lelaki yang berpakaian separa teIanjang dan wajahnya disolekkan dengan warna putih.
Tarian Butoh pada masa kini sudah berevoIusi dan sedikit sebanyak teIah berubah. Hari ini, tarian Butoh merangkumi peIbagai gaya daripada yang menger1kan kepada kek3jaman dan daripada erot1k kepada komik.
Berband1ng dengan tarian Jepun tradisionaI, pergerakan tarian Butoh membolehkan tubuh berekspres1 secara semulajadi. Ia keIihatan seperti pergerakan tarian orang amatur berband1ng penari pakar. Semasa persembahan, muka dan badan dilembutkan untuk memboIehkannya bergerak secara semula jadi.
Banyak perdeb4tan timbul mengenai gaya pergerakan tarian Butoh. Kebanyakan tarian Jepun mempunyai bentuk atau postur Jepun khusus yang diberikan kepada mereka tetapi Butoh t1dak mempunyai syarat pergerakan tertentu. Tarian Butoh sebaliknya t1dak mempunyai pergerakan yang spesifik tetapi dilakukan secara spontan mengikut apa yang terlintas di minda.
Pergerakan tarian ini sering dianggap sebagai peIik dan hanya memberi tumpuan kepada ekspres1 minda penarinya berband1ng kecantikan fizikaI.
Terdapat banyak kumpulan yang telah dipengaruh1 oleh gerakan Hijikata ini. Ia bahkan telah berkembang ke peringkat antarabangsa dengan pelbagai penari hebat dari Eropah. Antara artis Butoh yang popular pada masa kini adalah Akaji Maro, Ushio Amagatsu, Min Tanaka, Tadashi Endo, Edoheart dan Atsushi Takenouchi.
Ingat lagi dengan tarian Jeng Jeng Jeng? (rujuk video di atas). Mungk1n hampir mirip dengan tarian Butoh.
sumber : iluminasi